La Cordillera Blanca
Door: marenjephte
Blijf op de hoogte en volg Maren en Jephte
09 Februari 2011 | Peru, Huaraz
Hallo,
we zijn net terug van vier dagen Santa Cruz tocht. Dat is een wandeling door de Santa Cruz vallei (Cordillera Blanca bergketen). We hadden een gids (Ricardo) en een ´donkey driver´ (Señor Witman) met twee ezels en een paard.
Dag 1 begon met een lange busrit alsmaar hoger en hoger over een pas van 4800 meter hoogte. Daarna vertrokken we samen met de gids vanuit een dorpje (3600 meter hoogte) en liepen we een uurtje of vier tot het eerste kamp. Normaalgesproken zou Señor Witman eerder zijn geweest en het kamp al hebben opgebouwd, maar we waren te snel. We moesten even wachten en ondertussen begon het te regenen. In de bergen is het nu winter, en erg regenachtig. Eigenlijk niet het ideale seizoen om deze tocht te maken omdat de kans groot is dat er wolken zijn en je dus niets van de mooie witte toppen om je heen kunt zien. De gids zei dat de eerste dag een eitje zou zijn, maar daar dachten wij toch ietsje anders over. We moesten erg wennen aan de hoogte (het gevoel dat je te snel bent opgestaan, maar dan de hele tijd + weinig eetlust, hoofdpijn en kortademigheid). We zagen een beetje op tegen de volgende dag omdat dit de zwaarste dag zou zijn: 5 uur flink stijgen, 2 uur dalen en over het hoogste punt van de wandeling.
Dag 2 vertrokken we weer vroeg (6.30 uur werden we gewekt met een kopje coca thee). Het regende maar gelukkig hadden we regenbroeken gehuurd. Na een uur of twee lopen kwamen we zo hoog dat de regen in sneeuw veranderde (ong. 4200 meter hoogte) Heel speciaal, om ons heen besneeuwde bergtoppen, watervallen en veel kou. Het laatste stuk tot de top was afzien geblazen, iedere stap kostte heel veel adem en je had het gevoel dat er lood op je rug lag. Toch hadden we de pas uiteindelijk snel bereikt en waren we in 3,5 uur boven. Naar beneden was toen een eitje, fluitend liepen we de berg af, het volgende dal in. Het stopte met regenen en toen we bij het kamp kwamen was eigenlijk alles weer droog. Het was nog eventjes spannend of Señor Witman het zou redden om met zijn dieren over de pas te geraken met al die sneeuw. We waren net op tijd, want de dag erna konden er alleen nog mensen door de pas, geen dieren meer. Weer heerlijk gegeten, ongelooflijk wat ze op twee pitjes allemaal voor elkaar kregen. Iedere dag aten we iets anders en iedere dag was het lekker en voedzaam.
Dag 3 begon met sneeuw op de tent, maar gelukkig was het verder droog. Wel fantastisch wakker worden met om je heen besneeuwde bergtoppen en uitzicht op de Paramount Pictures berg! We zouden 7 uur gaan lopen, maar ditmaal zou het alleen maar bergafwaarts gaan. Het zwaarste lag dus al achter ons en vol goede moed vertrokken we zelfs met een omweggetje via de Mirador (uitkijkpunt) over het hele dal. Daarna door de uitgestrekte vallei met paarden, koeien en ezels in het wild gelopen en 5 uur later bij het laatste kamp aangekomen. Vlak voor het kamp was een mooie woeste waterval (we raken er maar niet over uitgesproken) die we graag van dichtbij wilden zien. Daarvoor moest je alleen wel 2 beken oversteken. Eentje via stenen, eentje via een ´brug,´ d.w.z. een jong boomstammetje. Dat was wiebelen, wiebelen! Daarna door het struikgewas de berg bestegen omdat we het pad niet konden vinden. Maar uiteindelijk kwamen we goed uit en vonden we de waterval en het pad voor de terugweg. De waterval had een enorme kracht, je kon er niet te dichtbij. Fantastisch!
De laatste dag (vandaag) was een uurtje naar beneden door een mooi dal en daarna bijna 2 uur gewacht op de bus die ons terug zou brengen naar Huaraz. Señor Witman moest met zijn dieren weer teruglopen, alleen dan in 12 uur! Vaak doet hij dat in 1 dag, soms in twee.
We hebben lekker warm gedoucht en onze kleren liggen bij een wasserette. We zijn weer in de bewoonde wereld na 4 dagen natuur, dat voelt best gek.
Morgen een dagje uitrusten in de plaatselijke warmwaterbronnen en dan eens kijken wat onze volgende stap zal zijn. De groetjes en tot de volgende keer.
P.s. op verzoek een foto van ons samen, bovenop de hoogste top van de tocht.
we zijn net terug van vier dagen Santa Cruz tocht. Dat is een wandeling door de Santa Cruz vallei (Cordillera Blanca bergketen). We hadden een gids (Ricardo) en een ´donkey driver´ (Señor Witman) met twee ezels en een paard.
Dag 1 begon met een lange busrit alsmaar hoger en hoger over een pas van 4800 meter hoogte. Daarna vertrokken we samen met de gids vanuit een dorpje (3600 meter hoogte) en liepen we een uurtje of vier tot het eerste kamp. Normaalgesproken zou Señor Witman eerder zijn geweest en het kamp al hebben opgebouwd, maar we waren te snel. We moesten even wachten en ondertussen begon het te regenen. In de bergen is het nu winter, en erg regenachtig. Eigenlijk niet het ideale seizoen om deze tocht te maken omdat de kans groot is dat er wolken zijn en je dus niets van de mooie witte toppen om je heen kunt zien. De gids zei dat de eerste dag een eitje zou zijn, maar daar dachten wij toch ietsje anders over. We moesten erg wennen aan de hoogte (het gevoel dat je te snel bent opgestaan, maar dan de hele tijd + weinig eetlust, hoofdpijn en kortademigheid). We zagen een beetje op tegen de volgende dag omdat dit de zwaarste dag zou zijn: 5 uur flink stijgen, 2 uur dalen en over het hoogste punt van de wandeling.
Dag 2 vertrokken we weer vroeg (6.30 uur werden we gewekt met een kopje coca thee). Het regende maar gelukkig hadden we regenbroeken gehuurd. Na een uur of twee lopen kwamen we zo hoog dat de regen in sneeuw veranderde (ong. 4200 meter hoogte) Heel speciaal, om ons heen besneeuwde bergtoppen, watervallen en veel kou. Het laatste stuk tot de top was afzien geblazen, iedere stap kostte heel veel adem en je had het gevoel dat er lood op je rug lag. Toch hadden we de pas uiteindelijk snel bereikt en waren we in 3,5 uur boven. Naar beneden was toen een eitje, fluitend liepen we de berg af, het volgende dal in. Het stopte met regenen en toen we bij het kamp kwamen was eigenlijk alles weer droog. Het was nog eventjes spannend of Señor Witman het zou redden om met zijn dieren over de pas te geraken met al die sneeuw. We waren net op tijd, want de dag erna konden er alleen nog mensen door de pas, geen dieren meer. Weer heerlijk gegeten, ongelooflijk wat ze op twee pitjes allemaal voor elkaar kregen. Iedere dag aten we iets anders en iedere dag was het lekker en voedzaam.
Dag 3 begon met sneeuw op de tent, maar gelukkig was het verder droog. Wel fantastisch wakker worden met om je heen besneeuwde bergtoppen en uitzicht op de Paramount Pictures berg! We zouden 7 uur gaan lopen, maar ditmaal zou het alleen maar bergafwaarts gaan. Het zwaarste lag dus al achter ons en vol goede moed vertrokken we zelfs met een omweggetje via de Mirador (uitkijkpunt) over het hele dal. Daarna door de uitgestrekte vallei met paarden, koeien en ezels in het wild gelopen en 5 uur later bij het laatste kamp aangekomen. Vlak voor het kamp was een mooie woeste waterval (we raken er maar niet over uitgesproken) die we graag van dichtbij wilden zien. Daarvoor moest je alleen wel 2 beken oversteken. Eentje via stenen, eentje via een ´brug,´ d.w.z. een jong boomstammetje. Dat was wiebelen, wiebelen! Daarna door het struikgewas de berg bestegen omdat we het pad niet konden vinden. Maar uiteindelijk kwamen we goed uit en vonden we de waterval en het pad voor de terugweg. De waterval had een enorme kracht, je kon er niet te dichtbij. Fantastisch!
De laatste dag (vandaag) was een uurtje naar beneden door een mooi dal en daarna bijna 2 uur gewacht op de bus die ons terug zou brengen naar Huaraz. Señor Witman moest met zijn dieren weer teruglopen, alleen dan in 12 uur! Vaak doet hij dat in 1 dag, soms in twee.
We hebben lekker warm gedoucht en onze kleren liggen bij een wasserette. We zijn weer in de bewoonde wereld na 4 dagen natuur, dat voelt best gek.
Morgen een dagje uitrusten in de plaatselijke warmwaterbronnen en dan eens kijken wat onze volgende stap zal zijn. De groetjes en tot de volgende keer.
P.s. op verzoek een foto van ons samen, bovenop de hoogste top van de tocht.
-
09 Februari 2011 - 21:59
Bart:
Dat was een heel avontuur, die berg op. Dat hebben jullier er goed vanaf gebracht. Bij zo'n hoogte krijg je natuurlijk veel minder zuurstof en wordt alles zwaarder, plus het risico op hoogteziekte. Maar jullie hebben het gered en ervan genoten. Zo doe je nog eens ervaringen op, die je nooit meer vergeet. Maar goed dat jullie dat bruggetje (bestaande uit dat dunne stammetje) niet zijn afgevallen. Al je zo alle gevaren bij elkaar optelt, waarin jullie terechtkomen, vooral die bussen, dan ben ik toch maar blij dat alles goed gegaan is! Maar als je op voorhand bang ben, dan mis je de grote ervaringen. Ik ben benieuwd naar jullie volgende belevenissen.
Wij lopen hier tegen het einde van ons parijse verblijf aan. Nog twee dagen, dan zit het erop. Aan de ene kant jammer, omdat we langzamerfhand vertrouwd raken met ons Franse bestaan en onze gewoonten hier. Maar we hebben heel erg veel gezien en gedaan en , zoals jullie weten, dat alles op de fiets. Aan de andere kant is het wel weer aantrekkelijk weer thuis te kunnen zijn. Dus, het is goed zo.
Terwijl ik zit te typen speelt Frankrijk thuis tegen Brazilie; nu 1-0.
Jullie kaart is nog steeds niet aangekomen. Het kan ook zijn dat ie in een van de andere brievenbussen is gestopt. Gisteren heb ik een briefje opgehangen om te vragen of iemand jullie kaart heeft 'onderschept', maar tot nog toe geen positieve reactie.
Pilou krijen we voorlopig niet terug. Esther smeekte ons of ze haar nog even mocht houden, want ze is dol op haar en geniet veel van haar gezelschap. Els houdt zich stoer, maar wil haar ook nog wel een tijdje houden en verschuilt zich achter Esther. Nu blijft Pilou nog eventjes bij hun. Ik zal haar wel missen, maar weet dat ik Esther er een groot plezier mee doe.
Nou kinders, tot jullie volgende verslag. Hoop dat jullie reis weer veel mooie bevlevenissen oplevert. Liefs, Bart -
10 Februari 2011 - 09:37
Hank:
oei oei, dat is afzien
en hoe is het met de inwendige mens, alles normaal? -
10 Februari 2011 - 09:52
Don:
wauw, fantastisch zeg. geweldige foto van die boomstronk bij de waterval! Doet me erg denken aan mijn tocht door Noorwegen, maar dat was maar 2000 plus, en jullie zitten dus op 4500 meter! kan me nauwelijks voorstellen hoe zwaar dat moet zijn ja, met die ijle lucht. Ik zag op discovery dat je hart steeds harder moet kloppen om dezelfde hoeveelheid zuurstof rond te pompen. Dus hoe hoger je komt, hoe sneller je hart klopt in ruststand. Oftewel, je marge voor inspanning wordt steeds kleiner, vandaar dat je bij elke beweging uitgeput raakt. Lijkt me een bizarre ervaring.
groetjes! x don -
10 Februari 2011 - 10:25
Tilly:
Lieve schatten,
Wat een prachtfoto's weer. Ik vind jullie kanjers het lijkt me erg fijn om te ervaren dat je fysiek/mentaal de "hoogste"bergen aankunt!
Wat zullen jullie blij zijn geweest met senor Witman, berg bagage dat scheelt natuurlijk wel zo'n ezeltje of twee. Klopt het dat het hier nog mooier is dan in Ecuador? Ik vindt de bergen en uitzichten prachtig.
Ben benieuwd hoeveel watervallen er nog komen, ze worden steeds heftiger lijkt wel!
Nog 1,5 maand, geniet met volle teugen want de tijd gaat hard when you're having fun! XXXXX -
10 Februari 2011 - 15:00
Malou:
heftige tocht! cool hoor! enne.. LEUKE FOTO! xxx -
10 Februari 2011 - 16:00
Hank:
ik kreeg net zo'n lekkere ouderwetse kaart van de slakkenpost.
maren, als de bananen toch zo lekker zijn moet je er iedere dag twee meenemen, daar zit alles in om te overleven dus bij zo'n vermoeiende klim bv.
tja ik had vanmorgrn al gevraagd hoe het zit met de inwendige mens, ander klimaat ander voedsel en veel energieverslindende ritten, geen last gehad?
had darwin maar z'on site gehad potverdomme!
heel veel liefs
hank -
10 Februari 2011 - 16:02
Tilly:
Wat leuk om vandaag ook nog een kaart van jullie te ontvangen, zo meteen Spaanse les op het strand.... dat klinkt als iets uit een ver verleden inmiddels.
Jephte wist je al dat je hetzelfde handschrift hebt als je moeder? Vandaag nl ook al een kaart uit Paris, grappig hoor!
XXX -
10 Februari 2011 - 21:34
Mari:
hee kindekes, daar zijn we weer. gisteravond nog gauw stiekem jullie verslag gelezen, kon niet wachten tot vanochtend maar de baas wilde dat ik kwam enzo. hij vertelde dat je de foto's pas had geplaatst nadat B gelezen had maar toen ik las waren ze er al!! ben zeer tevreden over jullie doorzettingsvermogen! een prachtig avontuur voor n mooi plekkie in jullie koppies. ik ben blij dat jullie je hebben laten vergezellen door Ricardo en dhr Witman (waar komt u vandaan vragen de fransen dan). tis wel n ander reisje dan wij vroeger (ja hoor) maakten, alle bagage in een pukkel (+ mn tekenspullen!) en liften maar, maar ja, we gingen geen maandenlang en ook niet (ver) buiten eu, niet te vergelijken dus.
hier zit het er morgen om 11u op. ben alvast t zootje bij elkaar a.h. grabbelen onder het koffiedrinken en met 1 oor luisterend naar t presidentje en zijn tegensprekers. wil vanavond gepakt hebben, kunnen we morgen met de fiets de auto ophalen, inpakken en wegwezen. lekker de tijd om terug te rijden. want TILLIE wil nog n souvenirtje hebben en dat moet nog gekocht, dat brengen we za.mo met kusjes voor de jarige Julia en slapen daarom weer in jullie bedje, eindelijk weer n goed!
smiddags Ontmoeten we pi op de veluwe, dat moet voor B; hij heeft nu al heimwee naar haar. en dan op naar het Thuisfront. ben benieuwd!
Heule Dikke Kussen!!
de laatste keren dat we de toeterende polities, pompiers en ambulances nog mogen horen breken aan...
Heueule Dikke Kussen, nog n keer. -
10 Februari 2011 - 21:36
Mari:
...en dat ik t n superfoto vind op 4750m! eentje zonder paal ertussen voor n andere x graag...
xxx M -
10 Februari 2011 - 21:44
Mari:
...en zo'n mooie gracieuse houding, zoon, op de boomstam tegen die bergwand! x -
11 Februari 2011 - 17:31
Cees En Erna.:
Mooi reisverslag en foto's.
Altijd even wennen als je dan weer in de bewoonde wereld bent, wel lekker om dan te douchen.
Op naar het volgende hoogte punt????
Machu en Cuzco???
Geniet ervan, dank voor de kaart. -
12 Februari 2011 - 15:11
Andree Tingloo:
Ik ben er's goed voor gaan zitten. Wat maken jullie een schitterende reis! Het meest jaloers word ik van jullie vogelverhalen!Nog heel veel avontuur en genieten gewenst, ook van Predman die terug is van een ongekend koud India.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
